İngilizcede pub kelimesi bir anlamda halkevi demek. Herkese açık olan bu paylaşımcı mekân, iş çıkış saatlerinde ve hafta sonlarında dolup dolup taşar. Pub’lar insanın düşünmeden, rahatça, evi gibi içeri girdiği mekânlardır. Herkes birbirini tanır, tanımıyorsa bile hemen müdavimlerle kaynaşır. Mahallenin dedikoduları, politika, maç sonuçları, kiralık evler, hepsi pub’da konuşulur, tartışılır. Avrupa’da işçi sınıfının küçük ve karanlık evleri, insanları daha sosyal ve geniş pub’lara itti, bu kültürünü geliştirdi. Eskiden, içerisi gözükmesin diye camları buzlu olan pubların camları artık saydam. Mekânlar hafif loş ve biraz karamsar olsa da sıcak, eve benzer, samimi bir havası olur. Hele dışarıda yağmur yağıyorsa, insanın canı dışarı çıkmayı hiç istemez. Sosyalleşme ve bira etrafında dönen bir mekân olduğundan olsa gerek; pub’larda lokanta düzeninde sıra sıra dizili masalara rastlanmaz. Rahat deri koltuklar, uzun masalar, bar tabureleri, hatta genelde evinin dışında uzun süre vakit geçirmek isteyenler için de bir kütüphane bulunur. Ama en önemlisi, mekânın merkezinde, bar ve bira vardır. Bir anlamda bar üzerinde bulunan çeşit çeşit bira kuleleri ve müdavimlerin dirsek çürüttüğü tezgâhla mekânın kalbidir.