İngilizcede pub kelimesi, bir anlamda “halkevi” demektir. Herkese açık olan bu paylaşımcı mekân, iş çıkış saatlerinde ve hafta sonlarında dolup taşar.

Pub’lar, insanın düşünmeden, rahatça, evi gibi içeri girdiği mekânlardır. Herkes birbirini tanır; tanımıyorsa bile hemen müdavimlerle kaynaşır. Mahallenin dedikoduları, politika, maç sonuçları, kiralık evler… Hepsi pub’da konuşulur ve tartışılır.

Avrupa’da işçi sınıfının küçük ve karanlık evleri, insanları daha sosyal ve geniş pub’lara itti. Böylece pub kültürü gelişti.

Eskiden içerisi görünmesin diye camları buzlu olan pub’ların camları artık saydamdır. Mekânlar hafif loş ve biraz karamsar olsa da sıcak, eve benzer ve samimi bir havası olur. Hele dışarıda yağmur yağıyorsa, insanın canı dışarı çıkmak yerine pub’a sığınmak ister.

Sosyalleşme ve bira etrafında dönen bir mekân olduğundan olsa gerek, pub’larda lokanta düzeninde sıra sıra dizili masalara rastlanmaz. Rahat deri koltuklar, uzun masalar, bar tabureleri ve hatta evinin dışında uzun süre vakit geçirmek isteyenler için küçük bir kütüphane bulunur.

Ama en önemlisi, mekânın merkezinde bar ve bira vardır. Bir anlamda bar üzerindeki çeşit çeşit bira muslukları ve müdavimlerin dirsek çürüttüğü tezgâh, pub’ın kalbidir.